ผู้เฝ้าดูคือสิ่งที่ถูกดู
โดย พิเชษฐ กลั่นชื่น
วันที่ 14 สิงหาคม – 31 ตุลาคม 2566
งานเปิดนิทรรศการอย่างเป็นทางการ วันเสาร์ที่ 26 สิงหาคม 2566 เวลา 14:00 น.
ณ พิพิธภัณฑ์จิตวิญญาณร่วมสมัยแห่งศตวรรษที่ 31 (สำนักงาน)
100/6 หมู่ 10 ซอยวัดอุโมงค์ 11 ต.สุเทพ อ.เมืองเชียงใหม่ จ.เชียงใหม่
นิทรรศการผู้เฝ้าดูคือสิ่งที่ถูกดู
อัตตา แกลเลอรี่ มีความยินดีขอเชิญชมงานนิทรรศการ “ผู้เฝ้าดูคือสิ่งที่ถูกดู” (The Observer is the Observed) นิทรรศการลำดับที่ 4 ในโครงการสอบถามตัวตน (Self-Enquiry) โดย คามิน เลิศชัยประเสริฐ ที่ร่วมมือกับ อัตตา แกลเลอรี่ จัดแสดง ณ พิพิธภัณฑ์จิตวิญญาณร่วมสมัยแห่งศตวรรษที่ 31 (สำนักงาน) จังหวัดเชียงใหม่
ในนิทรรศการนี้จะมีการนําเสนองานใหม่เป็นวีดิโอบันทึก ชีวิต-การแสดง (life-performance) ในหัวข้อ “ผู้เฝ้าดูคือสิ่งที่ถูกดู” (พ.ศ. 2566) โดย พิเชษฐ กลั่นชื่น และ คามิน เลิศชัยประเสริฐ พร้อมกับนําเสนอผลงานในอดีตของคามินเป็นงานจิตรกรรมชุด “ก เอ๋ย ก ไก่” (พ.ศ. 2534) และงานประติมากรรม “ไม่มีอดีต ไม่มีปัจจุบัน ไม่มีอนาคต” (พ.ศ. 2558) ซึ่งชวนตั้งคําถาม และสำรวจถึงขอบเขตของเอกลักษณ์ และอัตลักษณ์ ผ่านการรื้อสร้างความหมายของผลงานศิลปวัฒนธรรมไทยร่วมสมัย
การเปิดนิทรรศการอย่างเป็นทางการจะถูกจัดในรูปแบบของงานเสวนาในหัวข้อเรื่อง “สุนทรียะเหนือเอกลักษณ์” ใน วันเสาร์ที่ 26 สิงหาคม 2566 เวลา 14:00 น. โดยมี ศาสตราจารย์ ดร.อภินันท์ โปษยานนท์ (ภัณฑารักษ์) และ พิเชษฐ กลั่นชื่น (ศิลปิน) และนักออกแบบท่าเต้นร่วมสมัย) ร่วมสนทนา และดำเนินรายการโดย คามิน เลิศชัยประเสริฐ และเปิดให้ชมงานนิทรรศการร่วมกันจนถึงเวลา 17:00 น.
นิทรรศการ “ผู้เฝ้าดูคือสิ่งที่ถูกดู” เปิดให้ชมตั้งแต่ 14 สิงหาคม ถึง 31 ตุลาคม 2566 (ทุกวันเสาร์-อังคาร เวลา 13:00-17:00 น.) ณ พิพิธภัณฑ์จิตวิญญาณร่วมสมัยแห่งศตวรรษที่ 31 (สำนักงาน) 100/6 หมู่ 10 ซอยวัดอุโมงค์ 11 ต.สุเทพ อ.เมืองเชียงใหม่ จ.เชียงใหม่ 50200
สุนทรียะเหนือเอกลักษณ์
ผู้เฝ้าดูคือสิ่งที่เฝ้าดู
เอกลักษณ์ไม่มีอยู่จริงเพราะ
เอกลักษณ์คือตัวตนที่เกิดจากความคิดปรุงแต่ง
และการยึดติดกับความทรงจำในอดีต
ที่เกิดจากการกระทำซ้ำๆกันจนกลายเป็นภาพจำ
ความคิดทำให้เกิดเวลา อดีต ปัจจุบัน อนาคต
อดีตผ่านไปไม่มีอยู่ อนาคตยังมาไม่ถึง
ปัจจุบันขณะมีอยู่อย่างสมมุติไม่มีอยู่อย่างแท้จริง
เพราะทุกขณะเวลาเลือนไหลไปดังสายน้ำสายลม
ไม่เคยหยุดนิ่ง
ปัจจุบันขณะเป็นเพียงถ้อยคำ
ภาษาที่ใช้สื่อสารความหมายของ
ประสบการณ์ที่ผ่านไปของเศษเสี้ยววินาที
ถ้าปัจจุบันขณะมีอยู่อย่างแท้จริงโดยไม่เปลี่ยนแปลง
ตัวตนก็จะมีอยู่โดยไม่เปลี่ยนแปลงไม่เติบโตแต่
ปัจจุบันขณะมีอยู่อย่างสมมุติโดยเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
ตัวตนจึงมีอยู่อย่างสมมุติและเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
เพราะตัวตนที่แท้จริง ไม่ใช่ของเรา
เราจึงไม่สามารถควบคุมความเจ็บป่วยและความตาย
การที่เรายึดมั่นว่าตัวตนเป็นของเราเพราะ
เรามีร่างกายมีอารมณ์ความรู้สึกและความคิด
ความคิดเป็นจุดเริ่มต้นของตัวตนและจักรวาล
ความคิดทำให้เกิดเวลาทางจิต
เวลาทางจิตทำให้เกิดประสบการณ์
ประสบการณ์ทำให้เกิดความทรงจำ
ความทรงจำทำให้ความยึดมั่นว่ามีตัวตน
เวลาเป็นสสารเคลื่อนที่จากจุดหนึ่งไปอีกจุดหนึ่ง
การเคลื่อนที่คือพลังงาน
เมื่อความคิดหยุดลง
เวลาทางจิตก็จะหยุดลง
การยึดติดกับอดีต กังวลถึงอนาคตก็จะหยุดลง
การเฝ้าดูปรากฎการณ์ของสรรพสิ่ง
การเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป ตลอดเวลาคือ
การเปลี่ยนแปลง ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
เมื่อเข้าใจสัจจะ ก็จะเกิดการตระหนักรู้ว่า
ความว่างเปล่าไร้แก่นสาร เป็นแก่นแท้ตัวตน
คืนสู่จุดกำเนิดพลังงานธรรมชาติ
ณ ปัจจุบันขณะ ที่ไร้กาลเวลา
ผู้เฝ้าดูคือสิ่งที่เฝ้าดู
คามิน เลิศชัยประเสริฐ
๒ เมษายน ๒๕๖๖
ไทย
